pozabijać — dk I, pozabijaćam, pozabijaćasz, pozabijaćają, pozabijaćaj, pozabijaćał, pozabijaćany 1. «zabić, uśmiercić wielu ludzi lub wiele zwierząt; pomordować» Na polu bitwy leżały pozabijane konie. 2. «przez zabicie czymś (przybicie czegoś) zatkać,… … Słownik języka polskiego
pozabijać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o większej liczbie ludzi: zabić jeden drugiego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pozabijali się na miejscu. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o większej… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
postrzelać — dk I, postrzelaćam, postrzelaćasz, postrzelaćają, postrzelaćaj, postrzelaćał, postrzelaćany 1. «spędzić pewien czas na strzelaniu» Trzeba postrzelać dla wprawy. 2. «zranić strzałami kogoś lub coś w wielu miejscach; strzelając poranić, pozabijać… … Słownik języka polskiego
wystrzelić — dk VIa, wystrzelićlę, wystrzelićlisz, wystrzelićstrzel, wystrzelićlił, wystrzelićlony wystrzelać ndk a. dk I, wystrzelićam, wystrzelićasz, wystrzelićają, wystrzelićaj, wystrzelićał, wystrzelićany, wystrzeliwać ndk VIIIb, wystrzelićwuję,… … Słownik języka polskiego
głowa — 1. Alkohol, wino, piwo itp. szumi komuś w głowie «ktoś jest oszołomiony po wypiciu alkoholu, wina, piwa itp.»: Długo nie mogę zasnąć, w głowie szumi mi piwo, pocałunki puchną na wargach, a policzek pali ze wstydu. Z. Kruszyński, Na lądach. 2.… … Słownik frazeologiczny
jatka — ż III, CMs. jatkatce; lm D. jatkatek 1. przestarz. «kram, sklep z mięsem» Końska jatka. 2. daw. «miejsce uboju bydła, rzeźnia, ubój» dziś tylko we fraz. i przen.: Uczynić, urządzić jatkę albo jatki z kogoś «posiekać, pokaleczyć kogoś; pozabijać… … Słownik języka polskiego
namłócić — dk VIa, namłócićcę, namłócićcisz, namłócićmłóć, namłócićcił, namłócićcony «wymłócić pewną ilość, wiele czegoś» Namłócić żyta, pszenicy, grochu. przen. rub. «pobić, pozabijać dużą liczbę osób» Namłócili wielu wrogów w walce. namłócić się… … Słownik języka polskiego
natłuc — dk XI, natłuctłukę, natłuctłuczesz, natłuctłucz, natłuctłukł, natłuctłuczony, natłuctłukłszy 1. «tłukąc, wiele czegoś zmiażdżyć, rozkruszyć» Natłuc cynamonu, pieprzu. 2. «tłukąc, wiele czegoś rozbić» Natłuc szyb, szklanek. 3. pot. «zabić wiele… … Słownik języka polskiego
po- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne, najczęściej dokonane, oznaczający» a) «powtarzanie czynności przez jeden podmiot względem wielu przedmiotów lub ich części, np. pogubić, polepić, pomyć, potopić, powiązać; poprzedzielać, porozsyłać,… … Słownik języka polskiego
podźgać — dk I, podźgaćam, podźgaćasz, podźgaćają, podźgaćaj, podźgaćał, podźgaćany «pokaleczyć w wielu miejscach, pozabijać (wielu) kłując, uderzając czymś ostrym» Podźgać kogoś nożem, sztyletem … Słownik języka polskiego
